weblog 7
Hotel du nord
Het boek gaat over Walter. Walter is 60 jaar oud en een niet heel erg succes volle schrijver. Zijn ouders komen om bij een autoongeluk als hij klein is. Daarna is hij bij verschillende pleeggezinnen opgegroeid, maar hij liep daar steeds weg.Hij heeft een poëziealbum uitgegeven, maar dit was geen succes.Daarna heeft hij het schrijven van romans en poëzie opgegeven en is begonnen met het schrijven van scenario's. Hij heeft de behoefte om een tijd alleen te zijn en verdwijnt spoorloos na zijn filmsucces.Hij heeft toegegeven aan zijn verlangen om alleen te zijn. ‘een vreemdeling te worden voor anderen en voor zichzelf, een dwaler zonder opgelegd doel in onbekend gebied. Uiteindelijk wordt hij ontdekt door een journalist en gaat hij terug naar Amsterdam, waar hij na zijn burn-out besluit om weer gedichten te publiceren. Hij heeft een relatie gehad met Nora. Nora is een veelbelovende actrice met niet heel veel zelfvertrouwen. Haar ouders zijn gescheiden. Ze vindt het niet leuk dat haar oudere vriend Walter zomaar spoorloos verdwijnt. Nora is van plan door te breken met acteren en heeft hier ook veel voor over. Walter en Nora botsen soms metelkaar door het leeftijdsverschil en doordat Walter een rustig persoon is vergeleken met Nora.n de stad waar hij verblijft ontmoet hij Henri een journalist.Henri is een man die van plan is succes vol te zijn in de journalistiek wereld. Hij dwingt Walter zelfs om een interview, anders zal hij de plek waar Walter zich verscholen houdt vertellen.
Informatie over de schrijver:
Remco Campert (1929) is dichter en schrijver van verhalen en romans. Hij maakte deel uit van de literaire stroming de Vijftigers. Zijn vader was de dichter Jan Campert, schrijver van het gedicht 'Het Lied der Achttien Doden', zijn moeder de actrice Joeki Broedelet. Voorjaar 1950 richt hij met Rudy Kousbroek het tijdschrift Braak op. In juli van hetzelfde jaar wordt de redactie uitgebreid met Lucebert en Bert Schierbeek. Na het verschijnen van de bloemlezing Atonaal in 1951, onder redactie van Vinkenoog, worden de daarin opgenomen dichters onder wie Gerrit Kouwenaar, Jan G. Elburg en Hugo Claus, aangeduid als de Vijftigers.
Hoewel begonnen als dichter, worden zijn verhalen in tijdschriften steeds langer en publiceert hij romans. In 1976 ontvangt hij de P.C. Hooftprijs voor zijn poëzie: 'Het hele poëtische oeuvre van Remco Campert overziend, is de jury onder de indruk gekomen van de persoonlijke kroniek van de jaren 1950-1970 die erin is neergeschreven. De hachelijke en belachelijke feiten van deze levensperiode zijn door de dichter onvergetelijk geboekstaafd.' Van 1989 tot 1995 leest Campert met Jan Mulder en Bart Chabot in theaters voor uit eigen werk. Van 1996 tot 2006 schrijft Campert samen met Mulder een gezamenlijke column op de voorpagina van de Volkskrant, CaMu geheten, waaraan zij om beurten een bijdrage leveren.
In 2004 verscheen Een liefde in Parijs, zijn eerste roman in meer dan tien jaar, die zeer lovend werd besproken en uitgroeide tot een grote bestseller. Het Parool schreef: 'Hier is de meester aan het werk.' In 2006 verscheen Het satijnen hart, een weemoedig portret van een schilder die tot op hoge leeftijd niet kan kiezen tussen liefde en kunst. Ook deze roman werd wederom prachtig besproken. Van nog recenter datum zijn de dichtbundel Nieuwe herinneringen (2007), waarvan Kees Fens hieronder de lof zingt, zijn verzamelde columns voor de Volkskrant Het verband tussen de dingen ben ik zelf (2012) en meest recent de samenwerking met zijn dochter Cleo Campert, die resulteerde in het fotoboek De ziel krijgt voeten (2013). In september 2013 verscheen zijn romanHôtel du Nord.
Hoewel begonnen als dichter, worden zijn verhalen in tijdschriften steeds langer en publiceert hij romans. In 1976 ontvangt hij de P.C. Hooftprijs voor zijn poëzie: 'Het hele poëtische oeuvre van Remco Campert overziend, is de jury onder de indruk gekomen van de persoonlijke kroniek van de jaren 1950-1970 die erin is neergeschreven. De hachelijke en belachelijke feiten van deze levensperiode zijn door de dichter onvergetelijk geboekstaafd.' Van 1989 tot 1995 leest Campert met Jan Mulder en Bart Chabot in theaters voor uit eigen werk. Van 1996 tot 2006 schrijft Campert samen met Mulder een gezamenlijke column op de voorpagina van de Volkskrant, CaMu geheten, waaraan zij om beurten een bijdrage leveren.
In 2004 verscheen Een liefde in Parijs, zijn eerste roman in meer dan tien jaar, die zeer lovend werd besproken en uitgroeide tot een grote bestseller. Het Parool schreef: 'Hier is de meester aan het werk.' In 2006 verscheen Het satijnen hart, een weemoedig portret van een schilder die tot op hoge leeftijd niet kan kiezen tussen liefde en kunst. Ook deze roman werd wederom prachtig besproken. Van nog recenter datum zijn de dichtbundel Nieuwe herinneringen (2007), waarvan Kees Fens hieronder de lof zingt, zijn verzamelde columns voor de Volkskrant Het verband tussen de dingen ben ik zelf (2012) en meest recent de samenwerking met zijn dochter Cleo Campert, die resulteerde in het fotoboek De ziel krijgt voeten (2013). In september 2013 verscheen zijn romanHôtel du Nord.
https://www.debezigebij.nl/web/Auteurs/Auteur/Remco-Campert-1.htm
Recensies:
https://www.volkskrant.nl/wca_item/muziek_detail/454/258141/Hotel-du-Nord.html
https://www.decontrabas.com/de_contrabas/2013/10/recensie-h%C3%B4tel-du-nord-remco-campert.html