Ik heb het boek de co-assistent gekozen het is geschreven door Anne Hermans.

Ik had nog nooit een boek van haar gelezen daardoor had ik ook niet echt verwachtingen.

Biografie:

Hermans studeerde geneeskunde in Amsterdam. Sinds haar artsexamen in 2004 specialiseerde ze zich als tropenarts. Ze schreef elke week op de achterpagina van het NRC handelsblad haar column Dokter Hermans, waar haar semi-autobiografische roman de co-assistent(2007) op is gebaseerd. Inmiddels is deze roman ook tot een televisieserie bewerkt. In mei 2009 werd bekend dat haar originele columns in de NRC als boek worden uitgegeven, getiteld Het wittejaseffect. Ook publiceert het NRC Handelsblad vanaf mei 2009 haar columns over het werken als tropenarts in Colombia en op Curacao. Ze volgt de opleiding tot huisarts.

 Het verband tussen de auteur en de thema's in het boek zijn duidelijk in het boek gaat het over het ziekenhuis en co-assistenten. Anne is zelf ook een co-assistent geweest. Het verband tussen de auteur en de hoofdpersoon is duidelijk omdat het een autobiografisch boek is.

Thematiek

In het boek komen actuele onderwerpen voor, het is geen fantasie verhaal. het gaat om de toestanden in ziekenhuizen te laten zien. Anne Hermans wil laten zien dat doktoren ook maar mensen zijn, fouten kunnen maken, humeurig zijn. Ook de strijd tussen twee ziekenhuizen die samen moeten werken tijdens een operatie waarbij ze het allebei op hun eigen manier willen doen. 

De stijl waarin Anne Hermans schrijft is makkelijk te begrijpen ook de ziekenhuis termen worden uitgelegd waardoor het boek goed te begrijpen is.

Ik vond dat het boek soms wel wat spannender mocht zijn, in het boek word veel omschreven. Verder vond ik het een leuk boek en zou ik er niks aan willen veranderen.

https://www.annehermans.nl/boeken.html

https://nl.wikipedia.org/wiki/Anne_Hermans

Einde:

' Wat ga jij hierna doen, ga je verder met je boek of heb je wat anders bedacht?' vraagt Hugo terwijl hij een hap neemt van de cake. ' Ik ga stoppen met het boek' zeg ik. Hugo kijkt me verbaasd aan 'maar wat ga je dan doen, je was er zo goed mee bezig.' 'ik ben erachter gekomen dat schrijven niks voor mij is. Ik ga met Sanne mee naar vietnam om daar in het ziekenhuis te gaan werken voor een jaar en als ik terug ben zie ik het wel weer.' 'Maar wat heeft het nou voorzin om in vietnam te gaan werken? Ik heb mijn opleiding al helemaal gekozen en ik weet zeker dat het me gaat lukken' Marjolein kijkt me aan als ze en slok van haar koffie neem. Ik kan haar niet uitstaan ze weet altijd alles beter maar ik zie aan haar gezicht dat ze wel jaloers op me is. 'kom we moete de zaal in' Hugo staat op en tikt me aan. Ik loop achter Hugo en Marjolein aan de zaal binnen. We gaan zitten op de voorste rij. Er wordt eerst een presentatie gegeven em daarna moet iedereen de eed of gelofte afleggen, ik begin steeds meer te denken of ik dit nog wel wil. De rest van mijn leven in een ziekenhuis werken en moeten weten dat je niet iedereen beter kan maken. Is dat wat ik wil? De stress de lange werk dagen en geen Job. Nee nu niet aan Job denken het is mijn eigen schuld dat het zo gelopen is. 'Mevrouw Dekkers wilt u gaan staan en uw beloft afleggen'. Aarzelend sta ik op nu kan ik niet meer terug, opeens weet ik het zeker dit wordt mijn toekomst. 'Dat beloof ik.'